Отадан кейінгі кезең
Реципиенттін гемодинамикалық көрсеткіштері вазопроцессорлар мен кардиотониктердің қисындастыруы арқылы жұмыс жасап тұрады. Емделушінің қан құрамындағы ионизделген кальцийдің деңгейі мониторланады, өйткені денервировалық жүрек кальцийдің деңгейіне өте сезімтал. Сонымен қатар, мұқият емделушінің негізгі –қышқылдық жағдайы түзетіледі.
Отадан кейін иммуносупрессивтік терапия жұмысы басталады. Әр түрлі дүниежүзі клиникаларында әр түрлі иммуносупуресивті тәртіп қолданылады, оның ішінде терапияның трансплантацияға дейінгі индукциясы немесе отадан кейінгі қолдаушы терапиясы.
Емделушінің жағдайы қалыпты болғаннан кейін оны оятады, ИВЛ аппаратынан ажыратылады, кардиотониктардың мөлшері азайтылады.
Емханада ем алу уақыты емделушінің ота жасағаннан кейінгі жалпы жағдайына байланысты.
Кезекті бақылау
Трансплантаттың функциясының бағалануы ота жасағаннан кейінгі мерзімде эндомиокардиалды биопсияның өткізілуіне байланысты. Алғашқы бір айдың көлемінде осы талдамалар бір немесе екі аптада бір рет жүргізіледі, одан кейін биопсияның жүйелігі төмендетіледі. Алғашқы айа иммуносупрессивтік терапиялық іріктеу жүргізіледі. Емделушіні бақылау жиелілігі трансплантация орталығында төмендейді. Кейбір орталықтарда жыл сайын коронароангиография жүргізіледі.
Асқынулар
Ерте отадан кейінгі мерзімдегі асқынуларға қансырау жатады. Емделу - рестернотомия.
Күшті мүшені қабылдамау реакциясы қанжүрістің қалпына келгеннен кейін білдіреді, және отадан кейінгі бірінші апта ішінде иммуносупрессивтік терапияға қарамастан.
Заманауи трансплантологиясында ең басты мәселе – жұқпалы асқынулар болып табылады. Инфекцияны болдырмау мақсатында арнайы ұйымдастырушылық және фармакологиялық шаралар қоланылады. Ерте отадан кейінгі кезеңде бактериалдық инфекция дамиды. Инфекцияның жиілілігі сусамыр диабетінің болуынан немесе иммуносупрессияның көп мөлшерде болуынан пайда болады. Пневмоцистік өкпе қабынуы, цитомегаловирустық инфекцияны алдын алуда көптеген шаралар жүргізіледі.
Бөтен мүшені қабылдамау реакциясының басты диагностикасы – эндомиокардианалдық биопсия. Көрсетілген процесстерге байланысты иммуносупрессиялық тәртіптің күшеюі болуы мүмкін, стероидтық гармондардың мөлшерінің көбеюі, поликлоналды немесе моноклоналды өзге ағзаларды қолдануы.
Өлімнің негізгі себебі және аллографтың әрекетсіздігі алыс мерзімде коронарлық артерияның патологиясы болып табылады.
Жүректің қан тамырларында жүмсақ бұлшық еттерінің
үдемелі концентрациялық гиперплазиясы жүргізіледі. Бұл үдерістің себебі белгісіз. Бұл үдерісте цитомегаловирустік инфекция мен бөтен мүшені қабылдамау реакциясы маңызды рөл атқарады деп есептеледі
Зерттеулердің көрсеткіші бойынша донорлық мүшенің бастапқы ишемиялық реперфузиондық зақымдануы және бөтен мүшені қайта қабылдамау жағдайында коронарлық қан тамырлардың зақымдану қауіпі жоғарылайды.
Осы жағдайды емдеу – жүректі қайтадан ауыстырп қандыру. Кей жағдайларда зақымданған қан тамырлардың жолын ашу орынды болып табылады.
Нәтиже және болжам
Американдық бағалау бойынша жүректі ауыстырырып қондырудан кейінгі өміршеңдік 81,8% бағаланады, 5 жылдық өміршеңдік 69,8% түзейді. Көптеген емделушілер жүректі ауыстырып қондырғаннан кейін 10 немесе одан да көп жыл өмір сүреді. Реципиенттердің функционалдық жағдайы жақсы.Трансплантация - мүшелер мен тіндерді ауыстырып қондыру әдісі (латын тілінен transplantare көшіру) жоқ немесе патологиялық процесстердің арқасында зағымданған тіндер немесе өзінің тінін пайдалануға болатын мүшелер, немесе басқа ағзадан алынған.
Успех трансплантации будет зависеть от психологического настроя пациента, усилий по поддержанию здоровья и здорового образа жизни после нее.
Успех трансплантации будет зависеть от психологического настроя пациента, усилий по поддержанию здоровья и здорового образа жизни после нее.
Успех трансплантации будет зависеть от психологического настроя пациента, усилий по поддержанию здоровья и здорового образа жизни после нее.
Жүрек функциясы жеткіліксіздігі жағдайында не болады? Қандай жағдайларда жүрек трансплантациясы көрсетілген? Жүрек трасплантациясынан кейін асқынулар болуы мүмкін бе?
Успех трансплантации будет зависеть от психологического настроя пациента, усилий по поддержанию здоровья и здорового образа жизни после нее.